Interviews met Max Alias en Ronald Aproian

 

MAX ALIAS

 

Ruim honderd jaar geleden monstert de zoon van een reder in het voormalig Nederlands-Indië aan op een van de schepen van zijn vader. Hij, Mahmut, had al besloten na de reis die naar Nederland voerde, niet meer terug te gaan en te breken met zijn familie. WO-I woedt en op de Noordzee loopt zijn schip op een Duitse mijn. Na dagen dobberen wordt hij gered door een Engelse boot en via Londen komt hij alsnog aan in Rotterdam. Hier leert hij zijn toekomstige vrouw kennen met wie hij wil trouwen. Als hij zich daartoe meldt bij de burgerlijke stand doet hij afstand van zijn oude familienaam en op voorstel van de ambtenaar wordt hem een nieuwe achternaam aangemeten: ‘Alias’ dus…

Toen zijn kleinzoon Max nog mini was had niemand kunnen bevroeden dat er uiteindelijk een boom van twee meter uit zou voortkomen. De meesten van jullie zullen hem alleen al daarom wel kennen, maar wat is ‘kennen’? Daar komt hopelijk nu verandering in!

Geboren in 1962 in Den Haag. In de wijk Morgenstond groeit hij op en in de aanloop naar een carrière -via MAVO, MTS en HTS- heeft hij vele baantjes zoals daar zijn een krantenwijkje lopen, tomaten plukken en postbode bij de PTT. Wie kent die letters nog… Via die laatste activiteit komt hij bij zijn eerste echte werkgever terecht. Bij de PTT begint zijn weg ‘omhoog’ bij de afdeling mobiele communicatie als projectleider. Via planner infrastructuur in Amsterdam en productmanager internationale verbindingen en satellietsystemen gaat hij in de verkoop van telefooncentrales voor bedrijven als Philips en uitgeverijen, waaronder Wegener. En hier wordt de basis gelegd voor zijn liefde voor ‘het spelletje’, daar Wegener, naast uitgever van dagbladen, zich ook heeft gestort op het uitgeven van tijdschriften zoals Golfers Magazine

Inmiddels is PTT gereorganiseerd en KPN is nu de nieuwe naam van zijn werkgever en deze gaat ‘into sponsoring’, en niet alleen van het vermaarde jaarlijkse Wegener Golfevent; later zal namelijk ook Burggolf Zoetermeer door KPN gesponsord worden.

Als je dan bezig bent met sponsoring, dan wil je ook wel meedoen aan die golfevents, eerst maar via een clinic dus. Daarna in 1996 op Burggolf het vereiste GVB gehaald en vervolgens jarenlang kunnen genieten van al die fantastische events. En als bestierder van de ‘kaarten’ van het bedrijfslidmaatschap is Max dus zeer regelmatig gezien in het Westerpark.

Aan het einde van het vorige millennium gaat KPN de markt van datacenters op. Max mag die verkopen en… laten bouwen en dat heeft hij gedurende een periode van ruim tien jaar gedaan. Er staan er meerdere, van Rotterdam tot Delfzijl. Hij mag zich in dat wereldje een expert noemen. Cloud, Artificial Intelligence, Internet of Things, 5G netwerken, Robotics, Virtual Reality… Wat je misschien nog niet wist maar nu dus wel weet, is dat al deze technologieën letterlijk gehuisvest zijn in datacenters die met zijn alle het fundament vormen van onze digitale economie.

In 2012 verruilt hij Den Haag voor Rotterdam waar Croon Electrotechniek ook een graantje van de datacentermarkt wil meepikken. Zijn bedrijfslidmaatschap van KPN bij Burggolf houdt op en hij wordt in 2013 lid van GC Bentwoud, waar enkele van zijn voormalige tennisvriendjes lid zijn. Eind 2018 verlaat hij Croon; daar denken ‘ze’ dat een jongere broek het niet alleen beter, maar in ieder geval goedkoper zou kunnen. Spoedig vindt hij via zijn inmiddels uitgebreide netwerk een nieuwe broodheer in Amersfoort, waar hij de kunst van cybersecurity aan de man mag brengen. Deze tak van sport blijkt toch niet helemaal zijn ‘dingetje’ en in november 2019 is hij ‘Koos’. Hij telt vervolgens niet alleen zijn knopen maar zeker ook zijn zegeningen.

Want wat blijkt? Inmiddels opa geworden past hij met zijn Henny op kleindochter Nora en binnenkort ook op kleinzoon Logan. En golfen houdt hem op de been!! Als liefhebber van het goede leven heeft hij nu niet echt de drive om aan een nieuwe uitdaging op de arbeidsmarkt te beginnen; hij vindt het wel goed zo. Zorgt ook nog voor zijn moeder van 89 en als hij behoefte heeft aan een poosje echte rust dan is hij met zijn hengels en viskoffertje, weer of geen weer, te vinden aan de slootkant, zomaar ergens in een polder.

 

 

 

RONALD APROIAN

De ‘Armeense Genocide’, de moord op meer dan een miljoen Armeniërs in het eerste decennium van de vorige eeuw door de nieuwe machthebbers van het Ottomaanse Rijk (het huidige Turkije), was er de oorzaak van dat de overgrootvader van Ronald besloot zijn land te ontvluchten… In Amerika kwam hij uiteindelijk terecht en sticht daar een nieuwe familie. Twee generaties later belandt ene Aproian op de grote vaart. In Bremen ontmoet die een Duitse vrouw die uiteindelijk Ronalds moeder wordt. Later komt Ronald met zijn moeder én haar tweede man naar Nederland. Ronald is 7 jaar als het gezin óp Scheveningen neerstrijkt. En met zijn Carla woont hij al weer sinds 1978 in Zoetermeer.

In deze door een virus gedicteerde samenleving houdt hij zich keurig aan wat Rutte zegt en vertoont hij zeer herkenbaar gedrag: klussen aan huis en schoffelen in de tuin. Op Schiphol staan nu meer dan 100 vliegtuigen aan de grond, maar er staat in Zoetermeer een gele kist ook al enige tijd aan de ketting. Als lid van de Goudse Modelvliegclub mag hij ook voorlopig geen vlieguren maken. En natuurlijk heb ik hem dan ook gevraagd om een keertje wanneer alles weer mag, een vliegdemo boven Bentwoud te verzorgen!

Hoe zag zijn leventje er vóór de crisis uit? Bij de HTM in Den Haag heeft hij meer dan 40 jaar op tram én bus gezeten en sinds de kinderen het huis uit zijn heeft hij zijn oude passie voor het vliegen weer opgepakt. Ook dacht zijn vrouw dat golfen haar wel wat leek en dus ging hij ook mee om de eerste vijf lessen te volgen op Burggolf. Maar beiden vonden het nog niet leuk genoeg om ermee door te gaan. Niet dat hij geen sportman zou zijn, hoor: hij heeft gevoetbald bij HTSV in het Haagse, was lid van een wielerclub, heeft tien keer de CPC-loop gedaan (weliswaar al 35 jaar geleden) en was een zeer verdienstelijk bowler. Met een tas met vier ballen (bijna 30 kilo) ging hij de competitie in en gooide hoge ogen. Over 35 gesproken; dat is toevallig ook zijn huidige handicap. Of hij daarmee dan wel met de heren- of seniorenwedstrijdjes zou mogen meedoen… Lief hè?

Als interviewer leer je ook nog eens wat. Had iemand van jullie ooit gehoord van oliepatronen op een bowlingbaan?? Als je daar nieuwsgierig naar bent moet je het hem nog maar eens uit laten leggen.

Als zijn pensioen in zicht komt stort hij zich toch maar weer eens op het golfen en kiest voor Bentwoud; eerst echt les genomen bij de Academy en lid geworden van de Stichting. Met zijn pensionering komt hij om in de vrije tijd en solliciteert als marshal én wordt aangenomen. 

Tot hij vlak voor de ‘lockdown’ besluit om zich aan te sluiten bij de club omdat daar meer zou worden georganiseerd, zo wordt hem althans voorgehouden door collega Chiel. Helaas is er dus nog niets van gekomen, ook niet van de nieuwe-ledendag! Op de vraag of hij zelf ook wel de handen uit de mouwen zou willen steken bij activiteiten van de club reageert hij zeer positief. En dat gaan we dus onthouden!!

Voor de volgende nieuwsbrief mag Ronald zelf een naambriefje uit de hoed trekken en voor de vraag ‘Wie is?’ een ander nieuw lid aan de tand voelen…